۲۱:۲۰۰۶
شهریور
مادر به فرزندش نگاه می کند ،ثمره ی زندگیش
پدر به فرزندش نگاه می کند ، نهال امیدش
خدا به مخلوقش نگاه می کند ، سند افتخارش
و من به خودم نگاه می کنم که چه با عظمت باید باشم
چون سند افتخار خدا هستم ، و می بینم که چقدر کوچک مانده ام
هنوز ، و چقدر حقیر و چقدر شرمنده ی خدا ،
و می دانم و می دانم و می دانم که تنها شرمنده بودن کافی نیست
ومی دانم که تنها حرف می زنم و عمل نمی کنم و چقدر خدا
شرمنده است نزد آسمانیان از وجودهمچو منی .
یا ستار العیوب
یا غفار الذنوب