از ما زمینیان به شما آسمان سلام مولای دلشکسته، امام زمان سلام
این روزها هزار و دو چندان شکسته ای حالا کجای روضه بابا نشسته ای
رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت قربان ریشه های نخ شال گردنت
آماده می کنی کفن و تربت و لحد مرد سیاه پوش، خدا صبرتان دهد
گویا دوباره بی کس و بی یار وخسته ای این روزها کنار دو بستر نشسته ای
انگار غصه دار جراحات سینه ای گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای
یک بار فکر زهر و دل پر شراره ای یک بار فکر واقعه گوشواره ای
با این که بر سرِ پدرِ دیده بسته ای اما به یاد مادر پهلو شکسته ای
آن مادری که بال و پرش درد می کند هم کتف و شانه هم کمرش درد می کند
