یک تجربه

امروز به وضوح  ضرب المثل " کوه به کوه نمی رسد ولی آدم به آدم می رسد " را احساس کردم

موقع برگشت از مدرسه به خانه در اتوبوس دانش آموز 20 سال پیشم را دیدم (البته من که او را نشناختم فکر کنم از علایم پیری است 

راستش را بخواهید خیلی خوشحال شدم

چون دانش آموز ی با قلمی شیوا و نوشته هایی دلنشین بود ، جالب اینکه دخترش هم مثل خودش قلمی زیبا دارد . 

سخن بین ما زیاد بود به طوری که گذشت زمان و خستگی مراقبت را از یاد بردم

امروز از اینکه دبیر هستم و باعث شدم که دانش آموزی طبق گفته ی خودش همچنان به ادبیات علاقه مند بماند بسیار شاد شدم .

من مفتخرم به شغلم